Een ervaring om nooit meer te vergeten!

Momenteel lig ik heerlijk comfortabel (NOT) in een sleeperbus terug naar Hanoi. Lijkt me het perfecte moment om mijn blog te schrijven.
Vrijdagavond een les gegeven aan een klas van Cynthia, omdat haar vrijwilligerswerk er bij YesD helaas op zit. Daarna snel gegeten en met de slaapbus vertrokken naar Ha Giang, om precies te zijn naar Thon Tha Village. Erg comfortabel ligt deze sleeperbus niet, omdat ik te groot ben voor deze "bedden". Om half 5 in de ochtend kwamen we aan in Ha Giang. Vanuit daar een taxi gepakt naar ons guesthouse en nog eventjes een paar uurtjes daar geslapen voordat onze 1e dag begon.
Beginnend met een ontbijt met warme noodles vlees en groente en daarna besloten een scooter zouden huren. De scooter bleek een motor te zijn, die best wel hard kon. Echter heb ik een max snelheid van 60 gehaald, harder durfde ik niet.
De eerste dag zijn we via een schitterend landschap met overal rijstvelden, bisons en kippen richting de twin mountains gereden op zo'n 60 km afstand, daar deed je dan ook wel 2,5 uur over. Even gestopt voor een lunch. Wat was die vrouw blij dat we daar kwamen lunchen.
Daarna door naar de grotten. 1,2 km klimmen voordat we de grotten hadden bereikt, pfoe wat was dat een klim, maar het was het waard. Wat een prachtige grot! Echter waren ze nog aan het werk in de grot om deze uit te breiden. Mannen, vrouwen (met baby's op hun rug), kinderen in alle leefijden. Iedereen bleef de trappen naar de grotten toe (1.2 km) maar op en aflopen. Het was mooi om te zien, maar ook triest. Kinderen werkten zich in het zweet en bleven vriendelijk tegen je. Ik hield hier een heel dubbel gevoel aan over. Op de terugweg hier nog wel even over nagedacht. Het is hier normaal dat het gebeurd, zeker omdat dit de armste regio van Vietnam is, maar dan nog.
In de avond heerlijk gegeten bij ons guesthouse en daarna lekker gaan slapen. Eigenlijk is het guesthouse een soort boomhut op palen, slaapkamers gemaakt die afgesloten kunnen worden met een gordijn.
Ze hebben een groot stuk land, met rijst waar de schattige vrouw van het guesthouse erg trots op is, daarnaast verbouwen ze ook andere groente en fruit, hebben ze kippen, hanen, eenden, ganzen, varkens en een buffel.
Het guesthouse is opgezet door de organisatie waar ik momenteel vrijwilligerswerk voor doe, om daar het toerisme een beetje op gang te krijgen.

Toen ik in de avond naar de wc moest, was er geen licht. Ik zat dus met mijn lampje van mij telefoon, buiten tussen alle beesten in een hokje te plassen. De badkamer en wc zijn namelijk buiten in kleine hokjes.

In de ochtend werden we wakker met 4 kakkerlakken in onze klamboe. Niet echt iets waar je vrolijk van wordt. De man van het guesthouse kwam ons wel even helpen. Hij pakte de kakkerlakken en kneep ze dood. Het vrouwtje liet zien hoe ze haar eigen armbandjes maakte om te verkopen aan toeristen. 1 armbandje duurt ongeveer een halve dag om te maken, maar wat was ze trots.
Daarna gingen we weer op pad met onze motor. Lekker een broodje eten in Ha Giang, een berg op klimmen en naar een waterval.
In de avond lekker eten in Ha Giang, althans dat was het plan.
We kwam aan bij het restaurantje waar t best druk was. Ze begroeten ons en vroeg meteen beer? Wij begroeten terug met hi en ze liep meteen weg. Hai is 2 in het Vietnamees, dus ze kwam terug met 2 grote pullen bier.
Ik moest nog rijden, dus met handen en voeten duidelijk gemaakt en ze mijn bier weer mee en wisselde het in voor een cola.
Wat eten besteld. Bief noodles, althans dat was de bedoeling. We kregen iets koude gedroogde bief met wat pittige kruiden en rauwkost. Ik kreeg dit echt niet weg.
Daarna besloten we maar een broodje te halen en rustig onze scooter terug te brengen en de taxi terug naar het guesthouse te nemen.
De taxi dropte ons ergens in het dorp, waar we verdwaalde. We vroegen iemand de weg en en de local wilde direct gaan bellen voor ons, niet nodig we vinden het wel. Bij aankomst stond het vrouwtje al buiten te wachten en lachte ons wel een beetje uit,hehe.

Vannacht een beetje ziek geweest, denk wat verkeerd gegeten. Mijn zaklamp op mijn telefoon weer aan en naar de wc. Inmiddels had ik al geconstateerd dat er opnieuw een kakkerlak in onze klamboe zat. Vraag me niet hoe, want alles was mega goed afgesloten. Cynthia wakker gemaakt en met zn 2e zaten we als 2 bange geitjes naar de kakkerlak te kijken. Het vrouwtje kwam kijken wat er aan de hand was, pakte de kakkerlak en kneep hem fijn. Weg kakkerlak. Daarna rustig geslapen en vanochtend weer een nieuwe dag.
De planning was een trekking met tourguide vandaag. Deze hadden we geboekt voor 10€. Bij aankomst bleek deze ineens €50,- te zijn en uiteindelijk 20€. We waren er wel klaar mee en besloten zelf wel op trekking te gaan.
Vol goede moed begonnen we onze trekking, langs een mega grote spin, tussen de gigantische rijstvelden. Tot de weg ineens ophield. We probeerde vol goede moed door te gaan, Cynthia was al met haar schoen in de modder gaan staan en bij de sprong op de laatste steen sprong ik mis. Plons, in de modder. Mijn schoenen die wit waren zijn inmiddels dus niet meer wit. Het begon warmer en warmer te worden en bij het zien van een slang was ik er ook wel klaar mee. Na 3,5 uur lopen kwamen we weer terug in het guesthouse. Even in de zon gezeten en daar geluncht. Echter was het 35 graden en was ik erg blij dat we de trekking toch maar niet gedaan hadden.
Vanmiddag nog even geslapen en gedoucht. Daarna even met Kelly geskypt, een ijsje gegeten en het jongetje wat bij het guesthouse woonde wat stickers gegeven. Zag m eens spelen, wat leuk!

We waren eigenlijk de enige toeristen, vanochtend kwamen er 2 andere toeristen aan.

In de avond opnieuw heerlijk gegeten in het guesthouse, de 2 andere toeristen, wij, een tourguide, het vrouwtje, de dochter van het vrouwtje en haar zoontje.
Daarbij gezellig rijstwijn gedronken. Zodra iemand een slok wil nemen, proost je en moet je allemaal drinken. De tourguide bleef mijn glaasje maar bijvullen, ook al zei je nee. Uiteindelijk heb k mn hand op mn glas gelegd want ik wilde niet nog meer rijstwijn.

Zojuist heb ik een aantal armbandjes van het vrouwtje gekocht, we hadden er totaal 5 voor 5€. Je had haar eens blij moeten zien zijn, onbeschrijfelijk. Dat is voor haar 2,5 dag werk.
Ten slotte een foto gemaakt samen en heb ik haar een sleutelhanger gegeven met klompjes. Ze bleef maar thank you thank you zeggen. De hele familie ging ons uitzwaaien.

Waarschijnlijk ben ik onwijs veel vergeten te vertellen, maar dat komt dan wel als ik thuis ben.

Het is onvoorstelbaar, een familie die helemaal niets heeft, maar ook geen geld aan wil nemen. Zo lief, zorgzaam en trots op hetgeen wat ze wel hebben. Dit is echt een ervaring dit ik nooit zal vergeten en misschien wel de mooiste ervaring die ik ooit heb gehad.

Thon Tha Village I will never forget you!

Xxx